سفارش تبلیغ
صبا ویژن

سازمانهایی که در سطح دنیا برای مبارزه با پولشویی ایجاد شده اند

نوشته شده به وسیله ی akbar SAFDARI در تاریخ 92/6/2:: 7:30 صبح

  1.     سازمانهایی که در سطح دنیا برای مبارزه با پولشویی ایجاد شده اند        نوشته : اکبر صفدری Akbar Safdari

پیشینه اقدامهای بین المللی برای مبارزه با پدیده پول شویی و تدوین راهکارهای جهانی برای مقابله با این معضل به سالهای میانی دهه 1980 برمی گردد. در اواخر همین دهه بود که عزم جهانی برای تدوین پیمان نامه ها، معاهدات و کنوانسیون های بین المللی در این زمینه شکل گرفت که از آنها می‌توان به این موارد اشاره کرد:

1.1.     گروه اقدام مالی (FATF)[1]

گروه اقدام مالی (FATF) در سال 1989 از سوی کشورهای گروه 7 شکل گرفت و یک سازمان بین‌الدولی است که هدفش توسعه و پیشرفت واکنش بین­المللی نسبت به مسئله پولشویی است. در اکتبر 2001، گروه اقدام مالی مأموریت خود را گسترش داد و شامل مبارزه با تروریسم نیز ساخت.

        گروه اقدام مالی یک مجموعه سیاست­گذار است که کارشناسان حقوقی، مالی و ضابطان قانون را در کنار هم قرار می‌دهد تا در قوانین و مقررات کشورها اصلاحات لازم پدید آید. در حال حاضر، 33 حوزه قضایی (کشور و سرزمین) و 2 سازمان منطقه‌ای عضو گروه اقدام مالی هستند. این 35 عضو هسته تلاشهای جهانی مبارزه با پولشویی و تأمین مالی تروریسم را تشکیل می‌دهند. همچنین 27 سازمان بین‌المللی و منطقه‌ای بعنوان اعضای وابسته و ناظر با گروه اقدام مالی همکاری دارند؛ این سازمانها حق رأی ندارند، اما در جلسات و گروههای کاری بطور کامل شرکت می‌کنند.

       سه وظیفه اصلی گروه اقدام مالی در ارتباط با پولشویی به شرح ذیل است:                     

(1)  نظارت بر پیشرفت اعضاء در اجرای تدابیر مقابله با پولشویی؛

(2)     تجدید نظر و گزارش روندها، تکنیک‌ها و اقدامات متقابل؛

(3)  توسعه، اتخاذ و اجرای استانداردهای مبارزه با پولشویی در سطح جهان.

نکاتی در 40 توصیه نخست FATF مطرح شده است. این توصیه‌ها؛ الزامی برای کلیه کشورها از جمله کشورهای دارای معیارهای ضعیف برای مقابله با پولشویی همچنین کشورهای دارای معیارهای پولشویی قوی است. به طوری که در توصیه های 36 تا40 بر بهبود همکاری های متقابل در مورد مسائل پولشویی تاکید شده است.

پس از واقعه 11 سپتامبر نهاد FATF 9 توصیه دیگر را به پیوست 40 توصیه قبلی ارائه کرد که در آن گزارش دهی نقل وانتقالات مشکوک پولی و مرتبط با فعالیت های تروریستی به عنوان چهل و چهارمین توصیه ذکر شده است.در مجموع ساختار کلی توصیه ها بر پایه محدود کردن مجاری مالی برای ورود پول های بزهکارانه به بازارهای مالی است. توصیه های چهل‌گانه «گروه کار اقدام مالی برای مبارزه با پولشویی» (FATF)

توصیه های 40 گانه

الف- ساختار کلی توصیه ها

توصیه 1- هر کشور باید برای تایید و تحقق کامل موافقتنامه سال 1988 سازمان ملل متحد- در مورد مساله قاچاق یا عبور غیرقانونی مواد مخدر و داروهای روان‌گردان، گام‌های سریعی بردارد (توافقنامه وین).

توصیه 2- قوانین «حفظ اسرار» موسسات مالی نباید به گونه‌ای باشند که از اجرای این توصیه ها جلوگیری به عمل آورند.

توصیه 3- اجرای موثر یک برنامه مبارزه با پولشویی نیازمند مشارکت چندجانبه و گسترده و همچنین همکاری‌های قانونی متقابل بین کشورها در تحقیقات مربوط به روش‌های جدید پولشویی و رسیدگی به شکایات و در صورت امکان، درخواست تحویل و استرداد موارد مربوط به پولشویی است.

ب- نقش نظام های قانونی ملی و  دولتی در مبارزه با پولشویی

محدوده جرائم کیفری و پولشویی

توصیه 4- هر کشوری حتی‌الامکان باید قوانین و مقرراتی را به تصویب برساند که بتواند عمل پولشویی را همان‌گونه که در موافقتنامه وین قید شده، جرم کیفری اعلام کند. بنابراین، کشورها باید آن دسته از جرائم جدی را که منشا جرم پولشویی محسوب می‌شوند، تعیین کنند.

توصیه 5- همان‌گونه که در موافقتنامه وین مقرر شده، جرم پولشویی زمانی مصداق پیدا می‌کند که مرتکب‌شونده از عمل پولشویی علم و اطلاع داشته باشد و بتوان این آگاهی را از شرایط عینی استنباط کرد.

توصیه 6- در صورت امکان، شرکت‌هایی که مرتکب عمل پولشویی می‌شوند، نه تنها کارکنان آنها، باید مشمول پیگرد قانونی قرار گیرند.

معیارهای موقت و مصادره

توصیه 7- کشورها در صورت لزوم می‌توانند معیارهایی قانونی، مانند معیارهای مندرج در موافقتنامه وین، تصویب کنند تا مراجع ذی‌صلاح بتوانند اموال، عایدات و وسایل مورد استفاده در ارتکاب جرم یا به قصد استفاده در ارتکاب هر گونه جرم پولشویی یا اموال معادل ارزش آن را بدون نقض حقوق طرف‌های ثالث با حسن نیت، مصادره کنند. این معیارها باید شامل موارد زیر باشند:

- شناسایی، ردیابی و ارزشیابی اموال مشمول مصادره

- انجام دادن اقدام‌های فوری مثل ضبط و توقیف اموال و پیشگیری از انجام دادن هرگونه معامله، نقل و انتقال یا دخل و تصرف در این گونه اموال

- اتخاذ هر نوع اقدام تجسسی مناسب.

کشورها باید علاوه بر مصادره اموال و مجازات‌های کیفری، مجازات‌های جزایی و مدنی یا دادرسی‌های مدنی را هم در نظر بگیرند تا دولت‌ها به کمک آنها بتوانند مانع هرگونه قراردادی بین طرف‌های ذی‌ربط، آنجا که این ذی‌نفعان می‌دانسته‌اند یا منطقا باید می‌دانسته‌اند که در نتیجه قرارداد آنها، دولت در اقدام‌های خود برای تحصیل مطالبات مالی (از طریق مصادره یا دریافت جریمه و اعمال مجازات) با مانع روبه‌رو خواهند شد، شوند.

 ج- نقش نظام مالی در مبارزه با عمل پولشویی

توصیه 8- توصیه های (10) تا (29) علاوه بر بانک‌‌ها، موسسات مالی غیربانکی را نیز شامل می‌شوند. این امر حتی برای آن دسته از موسسات مالی غیربانکی فعال در کشور (مانند صرافی‌ها که مشمول نظام موجود نظارت رسمی نیستند) نیز باید اعمال شوند. دولت‌ها باید  ترتیبی اتخاذ کنند که این موسسات نیز مانند موسسات مالی مشمول قوانین و مقررات ضدپولشویی شوند و این قوانین و مقررات به طور موثر اجرا شوند.

توصیه 9- مقام‌های دولتی باید اجرای توصیههای (10) تا (21) و (23) را برای هدایت فعالیت‌های مالی که توسط موسسات  غیرمالی مجاز نیز انجام می‌شود، در نظر بگیرند (فعالیت‌های مندرج در ضمیمه پیوست). کشورها در خصوص کاربرد قوانین و ضوابط ضد پولشویی از این اختیار برخوردارند که با توجه به موقعیت‌های خاص (برای مثال، هنگامی که یک فعالیت به صورت اتفاقی و در سطح محدود صورت می‌گیرد، یا فعالیتی سازمان‌یافته و مستمر است) تدابیری بیندیشند.

اصول شناسایی مشتری و حفظ اسناد

توصیه 10- موسسات مالی نباید حساب‌های ناشناس (بی‌نام) یا صورت ‌حساب‌هایی که جعلی بودن آنها محرز است، نگهداری کنند؛ به عبارت دیگر، موسسات مذکور باید طبق قوانین، مقررات و توافق بین مقام‌های ناظر و موسسات مالی یا براساس موافقتنامه‌های داخلی بین موسسات مالی، به شناسایی و نگهداری سوابق مشتریان خود براساس مدارک شناسایی رسمی و معتبر و نیز نگهداری این سوابق و مدارک، حسب مورد یا مبتنی بر رویه‌های معمول، هنگام برقرار کردن روابط تجاری یا انجام دادن معاملات (به ویژه گشایش حساب‌ها یا دفترچه‌های حساب پس‌انداز وکالتی یا اجاره صندوق‌های امانات بانکی و انجام معاملات نقدی) ملزم شوند. به منظور اجرای مقررات شناسایی اشخاص حقوقی، موسسات مالی باید در صورت لزوم اقدام‌های زیر را انجام دهند.

- برای اثبات و تایید موجودیت و ساختار فعالیت‌های مشتری، اساسنامه و دیگر مدارک لازم برای تاسیس شرکت، از جمله اطلاعات مربوط به نام مشتری، ماهیت حقوقی، نشانی، مشخصات مدیران و مقررات مربوط به تاسیس آن از خود مشتری با یک دفتر ثبت رسمی یا از هر دو باید دریافت گردد.

- صحت این موضوع که آیا شخص اقدام کننده از جانب مشتری دارای اختیار است یا خیر و نیز مدارک شناسایی شخص مزبور باید مورد بررسی قرار گیرد.

توصیه 11- موسسات مالی باید برای کسب اطلاعات درباره هویت واقعی افرادی که حسابی برای آنان افتتاح می‌شود یا معامله‌ای انجام می‌گیرد – به ویژه چنانچه تردیدی وجود داشته باشد مبنی بر این که مشتریان (ارباب رجوع) خودسرانه عمل می‌کنند – معیارها و اقدام‌های معقولی را مدنظر قرار دهند برای مثال این مساله در مورد نمایندگی‌های شرکت‌های خارجی (مانند موسسات و نهادها، بنگاه‌ها، بنیادها، تراست‌ها و غیره) که هیچ گونه فعالیت تجاری یا تولیدی در کشوری که به ثبت رسیده‌اند، انجام نمی‌دهند صدق می‌کند.

توصیه 12- موسسات مالی باید حداقل به مدت پنج سال تمام اطلاعات و اسناد و مدارک لازم مربوط به معاملات داخلی و خارجی را به نحوی نگهداری کنند که بتوانند به هنگام درخواست مراجع قانون بلافاصله آنها را ارائه دهند.

چنین سوابقی باید در حدی باشد که امکان بازسازی تک‌تک معاملات (برای مثال مقدار و نوع ارز به کار رفته) را میسر سازد و در صورت لزوم دلایل کافی برای تعقیب رفتار مجرمان را در اختیار مقام‌های ذی‌صلاح قرار دهد.

موسسات مالی باید اسناد شناسایی (شناسنامه، گواهینامه رانندگی یا اسناد مشابه آن) پرونده‌های مربوط به صورت حساب و فعالیت‌های تجاری را حداقل به مدت پنج سال بعد از بسته شدن حساب نگهداری کنند.

این اسناد در مواقعی که به پیگرد قانونی و تحقیقات در مورد مساله مربوط می‌شود باید در دسترس مسوولان و مقام‌های ذی‌صلاح قرار گیرد.

توصیه 13- کشورها باید به خطرهای تغییر مداوم شیوه‌های پولشویی که ناشی از فناوری جدید است توجه خاصی داشته باشند و تدابیری اتخاذ کنند که در صورت نیاز بلافاصله اقدام‌هایی را برای جلوگیری از کاربرد فعالیت‌های تطهیر پول انجام دهند.

افزایش تلاش‌های موسسات مالی

توصیه 14- موسسات مالی باید به تمام معاملات کلان، پیچیده و غیرمعمول ونیز طرح‌های تجاری که اهداف قانونی مشخص یا اهداف ظاهرا اقتصادی ندارند، توجهی خاص داشته باشند.

سابقه و هدف چنین معاملاتی باید تا حد امکان مورد بررسی و تحقیق قرار گیرد و یافته‌ها به صورت مکتوب ثبت و به ناظران حسابرسان و مراکز نیروی انتظامی ارائه شود.

توصیه 15-در صورتی که موسسات مالی تردید داشته باشند که وجوه مورد نظر از نوعی فعالیت مجرمانه حاصل شده باید به سرعت سوءظن خود را به مقام‌های ذی‌صلاح گزارش کنند.

توصیه 16-با اتخاذ تدابیر قانونی لازم، بایستی موسسات مالی، مدیران، مقام‌ها، متصدیان و کارکنان آنها در برابر هر گونه پیگرد کیفری یا مدنی برای نقض مقررات افشای اطلاعات که از طریق قرارداد یا ضوابط قانونی، مقرراتی و اجرایی وضع شده، مورد حمایت قرار گیرند.

این امر در صورتی است که آنها موارد سوءظن خود را با حسن نیت به مقام‌های مسوول گزارش کنند – حتی اگر از ماهیت دقیق فعالیت مجرمانه آگاهی نداشته باشند و چنین فعالیتی در واقع اتفاق نیفتاده باشد.

توصیه 17- موسسات مالی، مدیران، متصدیان و کارکنان آنها تا آنجا که به آنها مربوط می‌شود نباید اجازه دهند مشتریان متخلف پیش از آن که اطلاعات مربوط به آنها به مقام‌های مسوول گزارش شود از موضوع آگاه شوند.

توصیه 18- موسسات مالی که سوءظن خود را گزارش می‌کنند باید از دستورالعمل‌های مقام‌های ذی‌صلاح پیروی کنند.

توصیه 19- موسسات مالی باید به توسعه و طراحی و تدوین برنامه‌هایی برای مقابله با پولشویی بپردازند.

این برنامه‌ها باید حداقل موارد زیر را پوشش دهند:

- تدوین خط مشی‌ها، مقررات و ضوابط داخلی شامل تعیین جایگاه‌های نظارتی در سطح مدیریت و مقررات استخدامی و گزینشی مناسب برای رعایت کامل معیارها به هنگام استخدام کارکنان.

- اجرای برنامه‌های مستمر آموزشی برای کارکنان.

- تعیین یک ساختار حسابرسی برای بررسی عملکرد نظام.

تدابیر لازم در برابر کشورهای دارای معیارهای ضعیف

توصیه 20- موسسات مالی باید اصولی را که در بالا قید شده، برای شعب و نمایندگی‌های خارجی خود هم به کار ببرند (به ویژه در مورد شعب و نمایندگی‌های واقع در کشورهایی که توصیه‌ها و توصیههای مزبور را رعایت نکرده یا در مورد آنها بسیار ضعیف عمل می‌کنند). هنگامی که قوانین و مقررات داخلی کشور خارجی، اجرای این ضوابط را غیرممکن می‌کنند، موسسات مالی باید موضوع را به اطلاع مراجع ذی صلاح موسسه مادر برسانند.

توصیه 21- موسسات مالی باید در مورد معاملات و روابط تجاری با افراد، شرکت‌ها و موسسات مالی مربوط به کشورهایی که به این توصیهها عمل نمی‌کنند یا بسیار ضعیف عمل می‌کنند، نهایت دقت و توجه را مبذول دارند.

هنگامی که این‌گونه معاملات هیچ هدف اقتصادی یا قانونی ندارند تا آنجا که امکان دارد، باید جزئیات، کاربرد و هدف آن معامله بررسی شود و یافته‌های حاصل به صورت کتبی به اطلاع ناظران، حسابرسان و مراکز نیروی انتظامی رسانده شود.

تدابیر دیگر برای جلوگیری از پولشویی

توصیه 22- کشورها باید در راه تحقق این امر، اقدام‌هایی به عمل آورند تا هر گونه نقل و انتقال فیزیکی وجوه نقد و اسناد در وجه حامل بین مرزها را شناسایی کنند و با دقت زیر نظر گیرند. این امر مستلزم نظام نظارتی دقیق است تا استفاده مناسب و صحیح از اطلاعات تضمین شود، بدون اینکه مانعی در مسیر آزادی جابه‌جایی سرمایه‌ها ایجاد شود.

توصیه 23- کشورها باید به ایجاد نظامی همت بگمارند که در آن بانک‌ها، موسسات و واسطه‌های مالی تمام اخبار معاملات ارزی بین‌المللی و داخلی (بیشتر از حد تعیین شده) را به یک مرکز ملی مجهز به داده‌های رایانه‌ای گزارش دهند. این اخبار و اطلاعات باید ضمن رعایت دقیق اصول حفاظتی، برای استفاده درست در موارد مبارزه با پولشویی در اختیار مراجع ذی‌صلاح قرار گیرند.

توصیه 24- به طور کلی کشورها باید از توسعه راهکارهای جدید در مدیریت مالی، مانند استفاده بیشتر از چک، کارت‌های اعتباری، واریز مستقیم چک‌های حقوقی و ثبت دفتری اوراق و اسناد بهادار به عنوان راه‌هایی برای تشویق در جایگزینی نقل و انتقال نقدی، بیشتر حمایت کنند.

توصیه 25- کشورها باید به این احتمال که ممکن است شرکت‌هایی صوری ابزار سوءاستفاده پول‌شویان قرار گیرند، توجه کافی داشته باشند و تدابیر بیشتری برای جلوگیری از استفاده غیرقانونی از چنین شرکت‌هایی اتخاذ کنند.

 نقش تنظیمی و دیگر مقام‌های اداری

توصیه 26- مقام‌های مسوول نظارت بر بانک‌ها و دیگر موسسات یا واسطه‌های مالی و نیز سایر مقام‌های ذی‌صلاح باید ترتیبی اتخاذ کنند که موسسات  تحت نظارت آنان برنامه‌ریزی کافی برای مقابله با عمل پولشویی، داشته باشند. این مقام‌ها باید داوطلبانه یا براساس تقاضای سایر مسوولان اجرایی و قضایی، در تحقیقات مربوط به اقدام‌های پولشویی و پیگردهای قانونی، با هم همکاری کنند و نظر کارشناسان خود را ارائه دهند.

توصیه 27- مقام‌های ذی‌صلاح باید به گونه‌ای انتخاب شوند که اجرای موثر تمام توصیه را از طریق وضع مقررات و نظارت اجرایی بر حرفه‌های دیگر که با وجوه نقد سر و کار دارند، تضمین کنند.

توصیه 28- مقام‌های مسوول باید ضوابط و مقرراتی را برای کمک به موسسات مالی در شناسایی الگوهای رفتاری مشکوک مشتریان، وضع کنند. باید توجه داشت که این‌گونه ضوابط به مرور زمان وضع می‌شوند و هرگز کامل نیستند. در ضمن باید توجه داشت که چنین مقرراتی در درجه اول به عنوان ابزار آموزشی برای کارکنان موسسات مالی وضع می‌شوند.

توصیه 29- مقام‌های ناظر بر موسسات مالی، باید اقدام‌های نظارتی و قانونی لازم را به عمل آورند تا از نفوذ یا مشارکت فعال مجرمان یا همدستان آنها در موسسات مالی ممانعت به عمل‌آید.

د- تقویت همکاری‌های بین‌المللی

همکاری اجرایی- تبادل اطلاعات کلی

توصیه 30- سازمان‌های ملی باید جریان گردش وجوه بین‌المللی (با هر نوع ارز رایج) را حداقل به طور کلی ثبت کنند تا بتوانند گردش وجوه نقد حاصل از منابع مختلف خارجی را با کمک اطلاعات بانک مرکزی خود، تخمین بزنند. چنین اطلاعاتی باید برای تسهیل در امر تحقیقات و مطالعات بین‌المللی در اختیار صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی قرار گیرد.

توصیه 31- مراجع و مسوولان ملی باید مسوولیت جمع‌آوری و تبادل اطلاعات در مورد آخرین تحولات پولشویی و شیوه‌های پولشویی را به مراجع ذی‌صلاح بین‌المللی، نظیر اینترپل و سازمان گمرک جهانی، واگذار کنند. بانک‌های مرکزی و تنظیم‌کنندگان سیاست‌های بانکی نیز باید همین کار را در شبکه مربوط به خود انجام دهند. در آن صورت، مراجع ملی در حوزه‌های مختلف با همکاری اتحادیه‌های تجاری می‌توانند اطلاعات مزبور را جداگانه بین موسسات مالی در کشورهای مختلف توزیع کنند.

تبادل اطلاعات مربوط به معاملات مشکوک

توصیه 32-هر کشور باید تلاش کند تا امر مبادله اطلاعات بین‌المللی در مورد معاملات مشکوک و اشخاص و موسسات درگیر در آن، به صورت داوطلبانه یا «طبق درخواست»، بین مراجع ذی‌صلاح تسهیل گردد. در ضمن باید تدابیری اتخاذ گردد که این تبادل اطلاعات، مطابق با مصالح ملی، ضوابط بین‌المللی و حفظ اسرار و اطلاعات شخصی باشد.

اشکال دیگر همکاری‌ها معیارهای همکاری در مصادره، تشریک مساعی و استرداد مجرمان

توصیه33- کشورها باید بر اساس توافق‌های دو یا چند جانبه، تدابیری اتخاذ کنند که معیارهای مختلف شناخت (اطلاع از موضوع) در تعاریف ملی- مانند معیارهای مختلف عنصر عمد در عمل- تاثیر منفی بر همکاری‌های قانونی متقابل آنها نگذارد.

توصیه 34- همکاری‌های بین‌المللی باید از پشتوانه شبکه‌ای توافق‌ها و همکاری‌های دو یا چند جانبه بر پایه مفاهیم مشترک قانونی، برخوردار باشند تا معیارهای عملی برای همکاری‌های متقابل گسترده‌تر و بیشتر، فراهم گردد.

توصیه 35- کشورها باید به تصویب و اجرای کنوانسیون‌های بین‌المللی در مورد پولشویی، نظیر کنوانسیون مصوب 1990 شورای اروپا، تجسس، ضبط و مصادره عایدات حاصل از جرم، تشویق شوند.

تاکید بر بهبود همکاری‌های متقابل در مورد مسائل پولشویی

توصیه 36- مراجع ذی‌صلاح کشورهای مختلف باید به همکاری در انجام تحقیقات تشویق شوند. یکی از فنون تحقیقاتی معتبر و موثر در این زمینه، ضبط و مصادره عواید حاصل از فعالیت‌های مجرمانه است. کشورها باید تا آنجا که ممکن است، از این فن حمایت کنند.

توصیه 37- باید ضوابطی برای همکاری متقابل در امور کیفری در خصوص استفاده از مقررات اجباری، شامل بایگانی سوابق توسط موسسات مالی و دیگر اشخاص حقوقی، بازرسی از اشخاص و اماکن، ضبط و اخذ مدارک برای استفاده در تحقیقات و پیگردهای قانونی مربوط به پولشویی در حوزه‌های قضایی خارجی، در نظر گرفته شود.

توصیه 38- باید اقدام‌هایی فوری در پاسخ به درخواست کشورهای خارجی برای شناسایی، ضبط، توقیف و مصادره عایدات حاصل از فعالیت‌های پولشویی و جرایم منشا یا دیگر اموال دارای ارزش معادل، به عمل آید. باید توافق‌هایی بین کشورها برای هماهنگ‌سازی امور توقیف و مصادره این عایدات نیز در نظر گرفته شود تا در آن سهم دارایی‌های مصادره شده مشخص باشد.

توصیه 39- در جهت اجرای عدالت و برای پرهیز از تضاد و اختلاف بین نظام‌های قضایی کشورهای مختلف باید سازوکارهایی برای تعیین بهترین محل رسیدگی به جرم متهمان در مواردی که این پیگرد در بیش از یک کشور صورت می‌گیرد، در نظر گرفته شود. به همین ترتیب باید برای ایجاد هماهنگی در امور توقیف و مصادره عایدات و تعیین سهم دارایی‌های مصادره شده برای هر کشور، توافق‌ها و معاهداتی منعقد شود.

 توصیه 40- کشورها باید تا حد امکان راهکارهایی در زمینه استرداد و تحویل افراد متهم به فعالیت پولشویی یا جرایم مرتبط به آن، داشته باشند. هر کشور در چارچوب نظام قانونی خود، باید پولشویی را به عنوان جرمی که مشمول قرارداد استرداد مجرمان است، اعلام کند. کشورها با توجه به ساختار قانونی خود، باید امر استرداد مجرمان را حتی‌الامکان تسهیل کنند. این کار می‌تواند از طریق: اجازه مستقیم استرداد مجرمان بین وزارتخانه‌های ذی‌ربط، استرداد اشخاص فقط بر اساس احکام دادگاه‌ها، استرداد اتباع خود یا معرفی یک روش آسان استرداد که ضوابط استرداد رسمی را دور می‌زند، انجام گیرد.

توصیه های ویژه 9 گانه

علاوه بر 40 توصیه یادشده FATFا، 9 توصیه دیگر را با عنوان توصیه های ویژه برای کشورهایی که از قانون پولشویی برخوردار نیستند یا این قانون در این کشورها به اجرا درنیامده، متذکر شده است که به شرح ذیل است:

توصیه ویژه 1 -  تصویب و اجرای مصوبات سازمان ملل، هر کشوری باید به سرعت گام‌های محکمی را برای تصویب و اجرای کنوانسیون 1999 سازمان ملل در مقابله با نقل و انتقال پول توسط گروه‌های تروریستی بردارد. همچنین کلیه کشورها باید تصمیمات سازمان، ملل درخصوص جلوگیری و توقیف فعالیت‌های تروریستی را به مرحله اجرا درآوردند.

توصیه ویژه 2 -   مجازات نقل و انتقال پول توسط گروه‌های تروریستی و پولشویی مرتبط با آن: همه کشورها باید مجازات‌های سنگینی برای جابه‌جایی پول به نفع گروه‌های تروریستی وضع کنند. همچنین این قانون‌شکنی باید به منزله یکی از روش‌های پولشویی تلقی شود.

توصیه ویژه 3 -  مصادره و ضبط دارایی‌های تروریست‌ها: همه کشورها باید در جهت ضبط دارایی گروه‌‌های تروریستی و سازمان‌هایی که به این گروه‌ها کمک می‌کنند، بدون هیچ وقفه‌ای اقدام کنند. همچنین در راستای اجرای این بند،‌ باید همکاری کامل بین قوای مقننه به عنوان قدرت قانون‌گذار نهادهای اجرایی درجهت ضبط و مصادره دارایی گروه‌های مزبور برقرار شود.

توصیه ویژه 4 -  گزارش‌ دهی نقل و انتقال‌های مشکوک و مرتبط با فعالیت‌های تروریستی: موسسات مالی یا سایر شخصیت‌های حقوقی که موظف به اجرای قوانین ضد پولشویی هستند، موظفند هرگونه ارتباط مالی و نقل و انتقال پول با گروه‌های تروریستی را بی‌درنگ به مراجع ذی‌صلاح گزارش دهند.

توصیه ویژه 5 -  همکاری بین‌المللی: کلیه کشورها باید با سایر کشورها براساس پیمان‌ها و قراردادهای فیمابین، در زمینه طراحی و اجرای مکانیزم‌ها کمک‌های قانونی یا تبادل اطلاعات همکاری کنند. این همکاری باید در بالاترین سطح در زمینه اطلاعات تروریستی و تحقیقات قضایی باشد.

همچنین کلیه کشورها باید اطمینان حاصل کنند که پناهگاهی امن برای تروریست‌ها و فعالیت‌های تروریستی فراهم نکنند و زمینه‌‌های تبادل

کلمات کلیدی :

پاسخ

<      1   2      

در کل اینترنت
در این سایت
میان صفحات فارسی

جستجوگر گوگل